ลาออกจากการเป็นหมวด มาทำธุรกิจส่วนตัว ...ดีมั๊ย?

ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า
ครอบครัวผมมีพ่อเป็นทหาร
ตั้งแต่เด็กผมก็มีพ่อเป็นไอดอล
โตขึ้นมาเราต้องเป็นทหารให้ได้
.
วันเวลาผ่านไป
.
ไอดอลของผมกลับไม่ได้เป็นอย่างที่คิด
อาจจะเพราะเราโตมากขึ้นทำให้คิดอะไรมากขึ้น
ได้เรียนในสถาบันศึกษาชื่อดังย่านคลองหลวงในระบบอินเตอร์
ทำให้เห็นว่า..สิ่งที่พ่อเป็น..มันไม่ใช่ที่เราต้องการ
.
เพราะนอกจากพ่อจะไม่มีเงินใช้(มากพอ) เรียกว่าเดือนชนเดือน
พ่อยังชอบดื่มด้วย..บางวันก็ดื่มกับแม่ด้วย
.
ทำให้ผมคิดว่ามันไม่ใช่แล้ว
ชีวิตเราต้องไม่เป็นแบบนี้
.
จนสุดท้ายด้วยความรักหรือความเกรงใจพ่อแม่
ก็เลยไปสอบทหาร และสอบได้ด้วย
.
จนเป็นทหารมาพักใหญ่
และสุดท้ายสอบนายทหารสัญญาบัตร (เป็นหมวด)
ก็ดันสอบได้อีก
.
ทีนี้ปัญหาคืออย่างที่ผมบอกไว้
ทหารไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการอีกต่อไป
.
ไม่ใช่ทหารไม่ดีนะครับ ทหารดีมาก สังคมดี
แค่มันไม่ตอบโจทย์สิ่งที่ผมต้องการ
.
นั้นคือการมีรายได้ที่สามารถดูแลครอบครัวได้อย่างสบาย
(แม้เราจะลำบากก็โอเคนะ)
.
ผมกำลังจะตัดสินใจลาออกจากการเป็นหมวด
เพื่อมุ่งหน้าในสิ่งที่ผมอยากทำจริงๆ
และทำธุรกิจเล็กๆ ที่ทำระหว่างเป็นทหาร
ให้เป็นธุรกิจเต็มตัวไปเลย
.
เรื่องรายได้
ผมลาออก ยังไงก็ได้บี้ยหวัดประทังชีวิตแต่ละเดือน
ได้เงิน กบข.ไว้ใช้ด้วย
ได้ทำตามสิ่งที่ใจต้องการ
.
คิดแค่ตรงที่ว่าไม่รู้จะลาออกด้วยเหตุผลอะไรดีครับ
การลาออกไปประกอบธุรกิจส่วนตัว
มันเป็นเหตุผลที่แย่ไปมั๊ยครับ
.
ถ้าจะบอกให้เป็นทหารด้วย ทำธุรกิจไปด้วย
อันนี้คือ ผมเริ่มเบื่อการเป็นทหารแล้วครับ
ไม่มีกำลังใจในการทำงานเลย
แม้คนรอบข้างโอเค สังคมทหารดีมากครับ
แต่มันไม่ตอบโจทย์ชีวิตผมจริงๆ
ทำยังไงดีครับ
.
ถ้าเพื่อนๆ ที่เคยเป็นทหารแล้วลาออกไปประกอบธุรกิจส่วนตัว
เป็นยังไงกันบ้างครับ
มาแชร์ประสบการณ์กันเถอะ